Specjalna troska redaktorów

Nie minął tydzień, jak najbardziej opiniowytwórcza i opływowa gazeta w Polsce, remedium na myślenie i platforma wypowiedzi najbardziej autorytarnych autorytetów, Gazeta Wyborcza zmieniła maskę, znaczy się tę.. no.. makietę. Nie było by w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że maska zdjęta została żywcem z.. jeszcze ciepłego trupa. Do Wyborczej przeniesiony bowiem został z upadłego niedawno brukowca Nowy Dzień nie tylko dodatek telewizyjny (pisałem o tym w pierwszym poście mojego bloga - Pocałunek Śmierci), ale i layout głównego grzbietu. Przeglądając kilka pierwszych, zmienionych wydań myślałem, że mi się różne gazety pomieszały - niektóre rozkładówki GieWu z powodzeniem mogły się znaleźć w Nowym Dniu, czy nawet Metrze. Ideał sięgnął bruku?

Brukowy wyraz nowemu obliczu GieWu nadają długie, "informacyjne" tytuły, nowa czcionka body tekstu nomem omen z rodziny Tribune (wyraźnie większa - czyżby czytelnicy się starzeli?) a do tego wszechobecne linie, "elki", ramki. Te ostatnie pewnie po to, żeby czytelnik - jak go sobie Agora wyobraża - przypadkiem nie zgubił się, zanim dotrze do końca artykułu. Trzeba mu zatem cały artykuł dokładnie obrysować. Albo niech nie czyta w ogóle, skoro samym tytułem (tu z kolei czcionka mniejsza i czasem zwężona tak niemiłosiernie, że zlewa się w nieczytelną papkę) można już powiedzieć to, co chcemy żeby myślał. Poprzednie blackboldowe tytularia za bardzo się do tego nie nadawały - można było nimi co prawda przywalić jak obuchem, ale wcześniej trzeba było wymyśleć krótkie, poetyckie brzmienie. Teraz przyłożyć można nawet "czystą informacją".

Wprowadzono jeszcze bardzo wyraźne znakowanie informacji (czyli komentarzy, które, jak wiadomomo, w Gazecie są jedynymi niezakłamamymi informacjami; reszta treści i tak ma udowodnić przedstawiane w tychże tezy). Komentarze teraz są czerwone. Znaczy się zawsze były, ale widać za mało wyraźnie, skoro postanowili je dodatkowo oznaczyć czerwonymi, wyboldowanymi wersalami i wiszącą nad wszystkim czerwoną belką. A może, wzorem telewizji, ma to po prostu oznaczać, że będziemy mieli do czynienia z lewizną, golizną i innymi tego typu bezeceństwami..

Jeszcze co wpadło mi w oko, to informacyjne rozładowanie infografik, wykresów itd. Znowu zapewne w trosce o zdolność postrzegania czytelnika, żeby nie przeciążyć go nadmiarem informacji. Jak to miło, że jest na rynku gazeta, która tak troszczy się o swoich czytelników. Zapewne na konieczność specjalnej troski wskazały badania focusowe, bez których takie znaczące zmiany wprowadzone być przecież nie mogły. Bardziej martwię się jednak o redaktorów Wyborczej. No bo jak bez odwoływania się do specjalnej troski wytłumaczyć fakt, że za ciężkie pieniądze reklamują na bilboardach zupełnie inną gazetę (to znaczy tę w starym layoucie), niż tę, którą można kupić w kioskach..

Tagi: prasa; Gazeta Wyborcza; layout